Het voormalige spoorwegstation en de bareelwachterswoning van Sint-Eloois-Vijve zijn sinds 2002 als monument beschermd.
Historiek van het spoorwegstation
De spoorlijn Ingelmunster-Waregem-Anzegem werd geopend op 20 december 1868. Deze spoorweglijn vervulde onder meer een belangrijke rol in het transport van vlas en werd van groot belang geacht door de gemeente Sint-Eloois-Vijve. In het verslag van de gemeenteraad van 18 augustus 1868 staat te lezen dat Sint-Eloois-Vijve omwille van de "koophandel en nijverheid" een halte wenst op de spoorweglijn. De vraag werd afgewezen, maar werd opnieuw gesteld door de gemeenteraad in 1880. Na een intensieve briefwisseling en hoogoplaaiende discussies met de hoofdingenieur van de spoorwegen werd Sint-Eloois-Vijve dan uiteindelijk een station beloofd. De halte in Vijve was een feit vanaf 3 november 1887, hoewel zij niet helemaal was afgewerkt.
Op de lijn Ingelmunster-Anzegem was "geene enkele statie van een afdak voorzien, onde hetwelk de reizigers beschutting kunnen vinden", wat voor ongenoegen zorgde onder de bevolking. Vanaf 1905 werden rond de stationssite van Sint-Eloois-Vijve grondige wijzigingen voorgesteld. De bouwwerken van het stationsgebouw, zoals we het nu kennen, waren voltooid in maart 1913.
Het oude stationsgebouw deed tijdens de Eerste Wereldoorlog dienst als oplslagplaats voor gasmaskers. Het werd erg beschadigd aan het einde van deze oorlog en werd afgebroken in 1920-1921.
Het nieuwe spoorwegstation werd in 2002 beschermd omwille van het belang gevormd door de industrieel-archeologische waarde als voorbeeld van een spoorwegstation van de Belgische staat, gebouwd in de periode net vóór Wereldoorlog I. Het wordt gekenmerkt door het vrij zeldzaam voorkomend materiaalgebruik, namelijk grijze baksteen verfraaid met rode baksteen. Onder de kroonlijst bevinden zich figuratieve tegeltableaus met taferelen uit de vlasnijverheid. Ook de bareelwachterswoning, het stationsbordes en het gekasseide voorplein werden, als deel van de gehele stationssite beschermd.
Toegankelijkheid
Privé-eigendom, niet toegankelijk voor het publiek.